4e Wandeldag Kourtaliótiko-kloof
Vandaag hebben we een wandeling gemaakt in het meest ruige gebied tot zover, maar wel een imponerend gebied met behoorlijke hoge bergen langs de Kourtaliótiko-kloof. De Kourtaliótiko-kloof loopt tussen de bergketens van Kouróupa en Xirón.
Ons startpunt voor vandaag was bij de Gefyra brug bij taverne Gefyra Preveli. De Gefyra brug over de Megalo Potamos is Venetiaans en niet meer in gebruik.
Er ligt hier wel een kleine vijver met een taverne.
Het geheel is zeer mooi gelegen en zeker een bezoek waard.
Vandaag volgen we de Megalo Potamos tot aan de monding bij het palmenstrand. Het eerste stuk is rustig. We gaan pas omhoog bij een oude Ottomaanse brug en gaan over een zijrivier van de Megalo Potamos. We klimmen verder op weg naar de rand van de kloof van de Megalo Potamos. Op sommige stukken was het vrij moeilijk, maar nooit gevaarlijk.
We hadden prachtig zicht rondom, vooral de hoge bergen achter ons waren indrukwekkend.
Hoe verder we kwamen hoe ruiger het landschap werd. We wandelden door een landschap met allemaal zee ajuinen en verdorde struiken richting de zee. In de lente staat het hier vol met bloemen en is alles een stuk groener.
Om bij de zuidkust te komen moesten we over de bergtop heen, toen hadden we eindelijk prachtig zicht op de zee.
Naar links zagen we de hele kustlijn, maar wij moesten naar rechts en na stevig klauterwerk naar beneden kregen we voor het eerst zicht op het Preveli-strand ook wel bekend als palmenstrand (Limni).
We daalden af naar de zee en de monding van de Megalo Potamos.
Tijd voor de koffie bij de strandtent, maar om daar te komen moesten we wel eerst door de rivier waden, dus schoenen en sokken uit. Na de koffie gingen we naar het palmenbos langs de oever van de rivier.
Het werd langzamerhand te druk op het strand, vanaf de badplaatsen aan de zuidkust varen de bootjes af en aan. Om de drukte te ontlopen werd het voor ons tijd om te vertrekken naar het klooster Moni Preveli.
Om van het strand naar het klooster te komen moesten we een paar honderd ongelijke treden beklimmen, met onderweg veel strandgangers die naar beneden kwamen. Via het parkeerterrein liepen we over de verharde weg naar het klooster. Vlak voor het klooster staat een groot oorlogsmonument van de Britten als dank aan de Kretenzers voor hun inbreng in de Slag om Kreta in de 2e Wereldoorlog. Het klooster van Moni Prevelli verborg 5000 geallieerde soldaten voor de Duitsers. Deze militairen konden zo met onderzeeërs ontsnappen naar Egypte. De Duitsers vernietigden wel het klooster en alle monniken werden gevangen gezet in Chania.
Ook in het klooster wordt aan dit stuk geschiedenis aandacht besteed.
In de kloosterkerk staat een relikwie: in een zilveren kruisbeeld zit een splinter van het kruisbeeld van Christus.
Aan dit kruisbeeld worden diverse wonderen toegewezen. De Duitsers b.v. hadden het kruis uit het klooster meegenomen en wilden het naar Berlijn sturen met het vliegtuig. Het vliegtuig wilde niet starten, ook een ander vliegtuig kon niet opstijgen. Nadat het kruis weer terug was in de kerk op het klooster, konden de vliegtuigen weer vliegen.
We zagen nog één van de overgebleven monniken uit het klooster en konden deze snel op de foto vast leggen.
Op het klooster staat ook een bron met, volgens de overlevering, geneeskrachtig water. Iedereen kan hier gratis water drinken of een flesje vullen.
Het werd een beetje te druk in het klooster, er kwamen 3 bussen met toeristen aan, dus tijd om te vertrekken voor de laatste etappe (alweer).
Via de hoofdweg liepen we terug naar de kloof. Over een breed zandpad met een haag van oleanders ging het richting de kloof. Bij de kloof zijn we naar de uitkijkpunten gelopen.
Hier zagen we aan de overkant, daar waar wij in de ochtend hadden gelopen, een 2-tal wandelaars. Zwaaien dus maar en natuurlijk foto’s maken voor het nageslacht.
Na de uitkijkpunten liepen we weer op het juiste pad in de richting van de bergketens Kouróupa en Xirón. Regelmatig hadden we prachtig zicht op de kloof ver onder ons.
Het pad werd langzamerhand wat breder en we kwamen weer langs een van de vele kerkjes. Hier hielden we even een drinkpauze.
Op weg naar de Taverne Gefyra zagen we markante rotsformaties.
Het werd langzamerhand tijd voor een kleine versnapering en een glaasje wijn om de dorst te lessen.
Onderweg naar huis zijn we in de Kourtaliótiko-kloof, op een parkeerplaats, gestopt om een laatste blik te werpen op de rivier ver onder ons. De kloof is heel imponerend, je voelt jezelf nietig als je daar staat.
Ook nu was het weer een schitterende dag onder de deskundige leiding van onze gids Jeroen van Footscapes of Crete.
Tekst en foto’s: René Luijsterburg